Vandaag nemen we afscheid van………………

………….. onze oude vertrouwde website. Op het moment dat wij de camping over hebben genomen is niet alleen de camping geheel vernieuwd, maar is er ook een officiele website gemaakt. Destijds was dat uniek. Een klein bedrijf met een website. Was dat nou wel nodig??

Wij dachten van wel en hebben jaren lang plezier gehad van de website. Destijds kon je er niet automatisch vanuit gaan dat iedereen internet tot zijn beschikking had. Reserveren kon al via een contactformulier op de website. Maar toch werd er nog regelmatig nagebeld ter controle. Ook kwam het voor dat mensen bij de kinderen of kennissen een kijkje gingen nemen om de informatie over minicamping De Visser met eigen ogen te kunnen zien. De telefonische reserveringen zijn in de loop van de jaren voor een groot deel vervangen door  aanvragen via de website en per e-mail. Voor een gezin met jonge kinderen is dat heel prettig. Het is voorgekomen dat ik een kleintje aan het voeden was en de telefoon ging. De kleine moest dan even wachten om de potentiele gast te beantwoorden. Wat leidde tot een krijsende baby op de achtergrond en ik alleen maar kon vragen of ik over een half uurtje terug mocht bellen. Wat dat betreft brengt de digitale wereld al een stuk rust in het gezin.

In de loop van de tijd bracht een website rust en de mogelijkheid om de gasten op een gepast moment, dat mezelf goed uitkwam, te antwoorden. Dat gebeurde met regelmaat ’s ochtends vroeg of ’s avonds laat, zodat de kinderen niet meer moeten wachten bij het eten. 🙂 Maar die rust was maar van tijdelijke duur. Met de komst van meer digitale mogelijkheden is het voor degene die een vakantie zoekt erg gemakkelijk te worden om alle informatie met een druk op de knop te verkrijgen en met elkaar te vergelijken. Een website is niet meer uit deze wereld weg te denken. De aanvrager kan zijn informatie snel achterhalen, maar wil bij een vraag of reservering ook snel een antwoord. Dat leidt ertoe dat de mail niet meer alleen ’s avonds of ’s ochtends gelezen kan worden, maar op meerdere momenten van de dag. Dat is een uitdaging. Ik blijf graag mijn collega’s voor, zodat mijn snelheid gewaardeerd word. Maar dat gaat natuurlijk niet altijd!!

De nieuwe digitale mogelijkheden brengen nieuwe digitale apparatuur met zich mee . En daar kwam het punt dat onze oude vertrouwde website niet langer mee kon. Door enkele oude toepassingen was de website niet te vinden op iPad, iPod en iPhone. En dat mag natuurlijk niet! Indien een slimme zoeker de homepage wist te omzeilen en met zijn geavanceerde apparatuur via de zijdeur de ingang vond, draaide het beeld niet met de tablet mee. Paste de pagina zich niet aan aan de grootte van het schermpje van de nieuwe apparatuur, wat tot frustratie leidt. Ik kan het me helemaal voorstellen, want als een foto te traag naar mijn zin laadt, geef ik ook de moed op. En dat de zoeker die de camping gevonden heeft dan uiteindelijk toch afhaakt vanwege onze oude vertrouwde website, dat is toch niet de bedoeling. “Nee”, zeggen opgeleide professionals, “ze moeten juist op de knop “reserveren” drukken”.

Met al die zaken in het achterhoofd werd het idee voor een nieuwe website twee jaar geleden geboren. Maar als je wilt vernieuwen, wat moet er dan anders?? Deze winter is het er dan van gekomen. We zijn aan de slag gegaan en nemen vandaag na 11 jaar trouwe dienst afscheid van onze oude vertrouwde website. Een website die destijds vooruitstrevend begon en misschien nog niet noodzakelijk was, maar stil is blijven staan. We zijn hem voorbij gegroeid. Maar hopen met zijn opvolger nog meer mensen te kunnen informeren, zonder enige vorm van frustratie op te roepen.

De informatie die u nodig heeft kunt u inmiddels vinden op de opvolger, maar we zijn nog niet klaar. De nieuwe website moet u beter informeren dan u verwacht had. Moet uitgebreider zijn dan bij anderen. Zal u zowel voor, tijdens als na de vakantie informeren. Kijk maar eens mee!

6e sessie wildbreien

Het wildbreien in Boudewijnskerke neemt grote vormen aan. Tijdens de 6e sessie wildbreien op de eerste donderdag in augustus, schuiven meer dan 40 personen aan om aan de slag te gaan met wol en andere garen.

Al vroeg wordt de recreatieruimte omgetoverd tot echte breizaal. Terwijl kampeerboerin Joyce breinaalden en wol een plekje geeft, gluren de kleine mannen op minicamping De Visser af en toe voorzichtig door de ramen. De conclusie ‘breien is niets voor jongens’ is al eerder getrokken. Maar diezelfde kleine mannen zijn de eerste die een kwartier voor aanvang in de weer zijn met bolletjes wol en bierviltjes. Ik heb ze aan het werk gezet, ze maken pompoentjes. Door het opplakken van oogjes krijgen de wolwezentjes een gezicht.

Gelukkig zijn er een aantal creatieve dames die mijn taak overnemen, zodat ik me met enkele Duitse toeristen kan bezig houden. Zij hebben de activiteit gevonden door de vermeldingen in de Vakantiegids Zoutelande en de Badkoerier. Ook die meisjes schuiven aan bij de pompoenen.

De media heeft vandaag prima zijn werk gedaan, want als de aanvangstijd eenmaal verstreken is, is de breizaal helemaal vol gelopen. Jongens, meisjes, mama’s en zelfs papa’s zijn in de weer met wol en naalden. Leuk dat papa dat in de vakantie gewoon doet, want als papa het kan, blijft zoonlief ook bezig.

De vraag “mogen we het eindresultaat ook meenemen..?” komt van een toerist die haar vakantie doorbrengt bij een collega. Zij denkt daar ook wel een plekje te vinden waar het eindresultaat geshowd kan worden. Natuurlijk mag dat en de moeders met dochters schuiven aan. Zij gaan direct aan het werk met het echte breien en zo wordt de breitechniek doorgegeven aan de volgende generatie. Maar waar ik van mijn oma leerde ‘insteken – draadje omslaan – doorhalen – af laten gaan’ heeft een van de meisjes een heel ander ezelsbruggetje geleerd om de breitechniek te onthouden. Zij zingt op de wijs van het liedje “Joepie, Joepie is gekomen..” de tekst ‘door het poortje hier naar binnen – snel een dasje om gedaan – door het poortje weer naar buiten – en uit wandelen gegaan’. Een hele leuke manier om de kinderen het breien aan te leren.

Later wisselen de kinderen ook diverse technieken uit voor vingerhaken en zelfs vingerbreien. En daar leren de ouderen dan weer van. Kortom: het was een zeer drukke, gezellige en zinvolle ochtend, waarbij het breien in Boudewijnskerke een leuke vakantie-herinnering heeft gevormd.

 

Ook jongens breien…….

Op elke 1e donderdag van de nieuwe maand vindt er een sessie wildbreien plaats op minicamping De Visser, meldt de Provinciale Zeeuwse Courant op 4 juli 2012

En op 5 juli wordt een herhaling van de oproep vermeldt in dezelfde krant. Leuk, deze vorm van aandacht voor een nog onbekende ‘tak van sport’.  De onbekendheid wordt in Boudewijnskerke en omstreken al iets minder, want in 4 sessies hangt er overal in de straat wel ergens een gebreid of gehaakt werkstukje. Veel kleine formaten, maar ook een prachtige lap rond de boom van de buren. Er wordt zelfs op verzoek gewerkt aan een ‘boerengoed-patroontje’.

In de 5e sessie maken we minder ‘meters’, want het is vakantie. En in de vakantie zijn er veel kinderen op mincamping De Visser. Die zijn wel erg creatief, maar nog niet zo handig met breinaalden. Naast de volwassenen, schuiven ook voldoende jongens en meisjes aan. Terwijl de dames, van onder meer collega’s uit de omgeving, zich buigenover de lapjes. Gaan de kinderen aan de slag met vingerhaken, vingerbreien en het maken van mooie wolbolletjes om aan de gehaakte/gebreide slingers te knopen.

Leuk om te zien dat ook de jongens zich vol overgave inzetten op deze creatieve ochtend. Na anderhalf uur dragen ze een meterslange sliert met prachtige bollen wol naar buiten. Waar gaat die heen? Die gaat de boom in.

Meer info over wildbreien op minicamping De Visser via “Hoe overleef ik wildbreien…..”  en “Breien bij de boerin in Boudewijnskerke“. Of bekijk hier een foto-verslag.