Een strandsafari is ondertussen een vast onderdeel geworden van een van de activiteiten in het zomerseizoen. Een eenvoudig concept met prachtig resultaat. Zeker als je op vakantie bent in Zeeland moet je een keer mee geweest zijn op een van de strandsafari’s van minicamping De Visser.
Wel 25 kinderen en minstens een van hun ouders gaf gehoor aan de oproep om deel te nemen aan de strandsafari op een van de dichtstbijzijnde stranden van. De safari wordt vaak in de ochtenduren gelopen, maar dit keer was het om 19.00 uur laag water, dus trok de stoet met fietsers na het avondmaal richting de kust. Die korte reis is al een feest op zich, zoveel kinderen, zoveel fietsjes, fluoriserende hesjes en dat allemaal op een tijd dat je normaal als kind al bijna op bed ligt.
De strandjuffen Annie en Rien staan er klaar voor en brengen direct het tempo erin. We moeten namelijk helemaal lopen naar ” ’t Groot Oot”, wat vier stranden verderop ligt. De kleine beentjes kunnen de snelheid gemakkelijk bijbenen, maar stoppen af en toe toch om iets op te rapen. De opdracht is namelijk: “alles wat waardevol is, neem je mee”. En in de ogen van de kleine kampeerders is een opengesprongen mosselschelp zeker de moeite waard. Ook voor een takje blaaswier wordt gestopt en bij het zien van een aangespoelde kwal klinkt er een gil……. tja, echt safari.
Op het laatste strand voor het grote paalhoofd bij Westkapelle kunnen de jongens zich niet meer inhouden en rollen de broekspijpen op om met schepnet de garnalen te verzamelen. Maar we moeten nog een klein stukje verder waar onder de palenrij vele basaltblokken vergeven zijn van wier en algen. Een prima schuilplaats voor grote en kleine krabben. De stoere mannen uit de groep komen direct met een grote krab aan, die gaat in de emmer. Maar of het een jongen of een meisje is, kunnen ze niet vertellen. Dat wordt haarfijn uitgelegd en is al eerder hier gemeld in een van de vorige verslagen.
Uiteindelijk is er een rij emmers ontstaan met allemaal verschillende inhoud. Ze hebben een grote emmer krabben, de volgende is voor de garnalen, ook zijn er zeesterren gevangen en heeft het wier een eigen plek gekregen. Als we verzamelen op de basaltblokken van de dijk, gaan de emmers allemaal mee, want daar zitten de strandschatten in. De strandjuffen vertellen graag over de gevonden dieren. Mevrouw Rien toont haar schelpenverzameling en de kleine safariganger luisteren geinteresseerd.
Aan het einde van de strandsafari gaan natuurlijk alle levende wezens weer terug naar de plaats waar ze zich thuis voelen: in de zee. De krabben komen daar niet zomaar, die moeten nog een heuse wedstrijd volbrengen. Er wordt een start- en finishlijn in het zand getrokken en de krabben verlaten de emmer bij de start om vervolgens een wedstrijd te doen wie het eerst in de zee is. Onder luid geschreeuw “rennen, rennen, rennen” hebben ook de krabben hun huis gevonden. Het is tijd om te gaan.
Terwijl enkele mama’s genieten van de ondergaande zon en de daarbij horende gekleurde lucht loopt de stoet terug naar de fietsen, waar een verrassing volgt. Iedereen ontvangt van strandjuf Rien een echt fossiel. Een schelp ‘van meer dan 10.000 jaar oud’…….. ze legt uit dat dit te controleren is door de schelp tegen het licht te houden. Als het licht er niet doorheen komt is de schelp een echte fossiel geworden. De kinderen nemen die laatste tip nog goed in zich op en keren huiswaarts met het fossiel. Eenmaal op de camping heeft kampeerboerin Joyce een uitsmijter voor de deelnemers en wel een ‘Kampeerboerin’s Krabbenvanger”, waarmee de kinderen in een van de volgende vakantiedagen nogmaals terug kunnen gaan naar een paalhoofd om te proberen de losgelaten krabben weer aan de haak te slaan.
Post van het Platteland 