Nieuwe tak van sport

In de winter is er tijd voor ‘andere’ dingen. Zo ook vandaag…….

Vandaag was ik te gast bij het samenwerkingsverband GroepenZeeland voor een presentatie over mijn activiteiten op het gebied van social media. Sinds februari 2010 ben ik meer en meer actief geworden op dit gebied en dat levert momenteel vanalles op.

Ik was al getrakteerd op wurmi’s voor mijn welkomstpakketen, op een workshop time-management voor mij en mijn collega’s, op een website-onderzoek door studenten van Hogeschool Zeeland, opleiding communicatie en vandaag gaf ik mijn 2e presentatie “Social media in de praktijk” op de prachtige lokatie “De Stelhoeve” te Wemeldinge.

Via Twitter ben ik in contact gekomen met de VVV in mijn omgeving die voor een bijeenkomst op zoek was naar een praktijkvoorbeeld….. en ze dachten aan mij. Drie weken geleden was de vuurdoop. Voor een kampeerboerin een grote klus, want een presentatie maken is niet mijn dagelijks werk. Toch had ik wel een idee, maar de juiste informatie in de juiste volgorde is een heel karwei. En hoe krijg je die informatie dan weer netjes in een powerpoint-presentatie. Uiteindelijk is het gelukt en wist ik de zaal, gevuld met particuliere verhuurders, te boeien.

Destijds was iemand te gast, die, als secretaris van het samenwerkingsverband GroepenZeeland, ook een praktijkvoorbeeld zocht voor een komende bijeenkomst van zijn leden. Van het een kwam het ander en daarom stond ik vandaag voor een groep groepsaccommodatie-verhuurders een ietwat aangepast verhaal te vertellen, waarin ik de gevolgen van het gebruik van social media heb toegelicht.

Leuk, maar het blijft vreemd. Wie mij vorig jaar rond deze tijd verteld had, dat ik dit zou gaan doen zou ik waarschijnlijk uitgelachen hebben. En toch doe ik het op dit moment. Mijn welkomstboodschap voor mijn nieuwe volgers luidt “welkom in mijn Twitterwereld, je weet nooit waar het toe kan leiden…………”  Die boodschap blijkt nu werkelijkheid te zijn. Je weet het inderdaad niet .

@AvanDissldorp: Nu erg goede social media presentatie door Joyce de Visser @kampeerboerin uit Oostkapelle. Vekabo-prijswinnaar 2010. Daar kunnen we wat mee

@TVBHaamstede: @Kampeerboerin Bedankt voor de boeiende en leerzame #socialmedia presentatie bij De Stelhoeve #groepenzeeland.nl

De zwaarste en de mooiste

In het eerste weekend van oktober vindt sinds 2002 het marathonweekend plaats in Zoutelande. Zo ook in 2011 en kampeerboerin Joyce is van de partij.

De zwaarste en de mooiste marathon van Nederland ofwel Marathon Zeeland is in 9 jaar uitgegroeid tot een internationaal evenement. Wat begon als hardloopwedstrijd voor veelal atleten uit de omgeving is uitgegroeid tot een weekend-vullende happening met deelnemers uit zowel binnen- als buitenland.

Naast de hardloopwedstrijd is het evenement aangevuld met een ‘Ladiesrun’ op vrijdagavond, een wedstrijd over 5 of 10 kilometer, georganiseerd door dames voor dames. Op zaterdag staat een mountainbike-tour op het programma over het marathonparcours in tegengestelde richting. Als de fietsers in Burgh aangekomen zijn, worden de atleten weggeschoten om te rennen naar Zoutelande. En terwijl de goed getrainde dames en heren hardlopers zwoegen over duinen en het Zeeuwse strand, leggen atleetjes-in-de-dop een eigen parcours af over de boulevard van Zoutelande ofwel een heuse minimarathon. En of dat nog niet genoeg is voor het kleine dorpje Zoutelande: op zondag om 06.00 uur stappen fanatieke wandelaars de bus in om naar Burgh-Haamstede gebracht te worden en vanaf daar ook hetzelfde parcours af te leggen als de atleten, maar deze dag in wandeltempo. En in die laatste groep bevind ik me!

Het hardlopen laat ik graag aan mijn campinggasten over, die dat overigens met goed gevolg hebben gedaan. Ik houd het bij wandelen. Elk jaar weer slaat de twijfel toe als, na te weinig trainingsuren, de datum van de wandelmarathon dichterbij komt. Gelukkig bezorgen mijn camping en mijn gasten me in de voorafgaande periode voldoende beweging om fit aan de marathon te kunnen beginnen. Na een zomer op slippers en blote voeten gelopen te hebben, kunnen de voeten de oorzaak zijn van problemen onderweg. Ofwel blaren … mijn grootste angst.

Om 06.00 uur brengt de bus ook mij naar Burgh, waar de koffie klaar staat. Vanaf 08.00 uur worden de wandelaars in groepen los gelaten om de bossen van Westerschouwen in te duiken en via het strand uit te komen op de Stormvloedkering. Na de vele pijlers is er al zicht op het strand waar de deelnemers 5 kilometer moeten afleggen. Maar dit jaar lopen we er niet alleen. Door het stralende weer worden we vergezeld door vele toeristen met of zonder badkleding. Ter hoogte van Oostkapelle is er bouillon en trekt het parcours heel even door de bossen, die voor de gewenste verkoeling zorgen. Met Domburg in het zicht lopen we in de richting van de muziek en ontvangen een drankje. En daarna is het “op weg naar huis”. Op de voor mij zeer bekende route lijkt Zoutelande dichtbij, maar is toch nog heel ver weg. Gelukkig is de route vol van toeschouwers en kom ik steeds meer bekenden tegen. Leuk! Na de dijk van Westkapelle en de duinen volgen de laatste paalhoofden van het strand van Zoutelande en dan de boulevard op. Ik ben er… deze kilometer is te verwaarlozen. Door een haag van toeschouwers volgen de laatste meters en eenmaal de Langstraat in gedraaid, wordt de welverdiende medaille me om de hals gehangen. Zoon Gijs verwelkomt zijn moeder als eerste en helpt bij de laatste stappen. Nog 1 klein duintje op, de finish, en wandelmarathon 2011 is gelopen.

De organisatie heeft gezorgd voor een warme boerenhap met worst. Ik houd het bij de worst en zoek een plekje in de schaduw van de feesttent om bij te komen. Na 42 kilometer is het heerlijk om neer te ploffen in het gras.

Het was leuk. Warm maar zeer gezellig.

Met dank aan: Jan en Bram (medelopers), Johanna,  (bevoorrading), toeschouwers en supporters op het parcours. Claudia, Ina en Jack (die tijdens hun verblijf op onze camping een ochtend meeliepen in mijn voorbereidende kilometers) en natuurlijk de organisatie van dit geweldige evenement.

Sterke mannen, dappere derde

Jaarlijks wordt in Zoutelande een Touw-Trek-Competitie georganiseerd. En elk jaar heef minicamping De Visser weer voldoende sterke mannen te gast om er aan deel te nemen. Zo ook in 2011

Om 19.30 uur verzamelden de sterke mannen zich om per fiets af te reizen naar Zoutelande. Allen gehuld in een felgekleurd t-shirt met opdruk vertrekken de heren naar Zoutelande om deel te nemen aan de jaarlijkse Touw-Trek-Competitie. Inmiddels uitgegroeid tot een traditioneel evenement in het dorp.

Door enkele wijzigingen in de organisatie waren er dit jaar minder teams paraat als voorheen, dus werk aan de winkel voor de sterke mannen van minicamping De Visser. Met enige regelmaat werden ze opgeroepen om in de zandbak te verschijnen. Even langs de magnesium-bak, de voeten goed ‘parkeren’ in het zand en om-en-om aan het touw staan de heren gereed voor de volgende match. Op het sein van de scheidsrechter valt hun gewicht naar achteren en hangen ze zo lang ze kunnen aan het dikke touw, waaraan een rood lintje hangt wat over de plastic lijn moet komen om een wedstrijd positief af te sluiten.

Na 3 gewonnen wedstrijden zit het even tegen. De mannen van snackbar De Zeeuwsche Mop blijken te zwaar voor onze sterke mannen. De eerste nederlaag is geleden. Dus tijd voor een extra oppepper.

Na het optellen van de punten blijkt minicamping De Visser de strijd om de 2e en 3e plaats uit te vechten met minicamping Boogaard. Helaas gaat ook daar ons supersterke herenteam te onder.

 Maar met een goed gevoel, behalve de pijnlijke spieren, fiets de stoet van sterke mannen en supporters weer terug naar de camping. Waar een heerlijke warme douche op hen wacht. Dat hebben ze wel verdiend!

Zie hier meer foto's van het touwtrekken.